Met spijt in ons hart delen we mee dat ZIZO, het (online) magazine van çavaria, er na bijna 30 jaar mee ophoudt. Wil je weten waarom? Je leest er hier meer over. Çavaria blijft via al hun communicatiekanalen inzetten op mooie verhalen en LGBTI+ nieuws. Wil je op de hoogte blijven? Schrijf je dan hier snel in voor de nieuwsbrief van çavaria. |
RECENSIE | Bedtijdverhalen voor rebelse meisjes, een ander soort sprookjes
In 'Bedtijdverhalen voor rebelse meisjes' lees je over stoere vrouwen. Vrouwen die het net even anders deden. De alom bekende stereotiepe stellingen, à la 'vrouwen kunnen geen rechter worden' komen uitgebreid aan bod. Dit boek leert meisjes en vrouwen te vechten tegen stereotypes: het sterke geslacht moet vooral doen wat het zelf wil.
In april 2016 was er een Kickstarter-campagne via Twitter waarin de schrijvers het hadden over 'The Anti-Princess Picture Book (you and) little girls need'. Het was een campagne voor een boek met als titel ‘Good Night Stories for Rebel Girls’. Het boek zou 100 echte verhalen bundelen over inspirerende vrouwen. De verhalen werden in kinderformaat gegoten, zodat ze verteld konden worden als een verhaaltje voor het slapengaan. Toen het boek op voorhand besteld kon worden, en dus nog niet effectief klaar was, had het de kaap van één miljoen dollar al overschreden.
Divers en inclusief
Wat het boek krachtig maakt, zijn de drie criteria waaraan de verhalen moesten voldoen. Het moest een mix worden van vrouwen uit het verleden en vrouwen uit de hedendaagse maatschappij. Verder wilden de makers vrouwen van over de hele wereld aan bod laten komen. Bovendien moest de biografieën interessant zijn voor kinderen. Makers Elena Favilli en Francesca Cavallo wilden verhalen vertellen die kinderen konden prikkelen en aanzetten tot dromen. Door de internationale factor in de verhalen hebben meisjes vanuit ieder werelddeel iemand die hen kan inspireren. Ook belangrijk: anders dan bij de meeste sprookjes zijn niet alle meiden blank en slank. Het zijn echte vrouwen, met een eigen geloof, huidskleur en identiteit.
Soms te kort
“Er was eens een meisje…”; zo luiden de beginwoorden van elk verhaal. Vervolgens wordt het leven van een inspirerende vrouw uit de doeken gedaan. Elk verhaal is een pagina lang, dus ideaal als voorleesboekje. Helaas heeft dit soms een negatief effect op het verhaal. Soms is dit te kort, waardoor je het gevoel krijgt dat het leven van de vrouw even afgeraffeld wordt. Na elk verhaaltje blijf je jammer genoeg een beetje op je honger zitten. Naast elke minibiografie staat een individueel en prachtig geïllustreerde tekening, telkens door een andere kunstenaar, wat de redding van dit boek is. De illustraties zijn waanzinnig. Ze zorgen voor een diverse en enorm mooie vormgeving.
Leiders, durvers en doeners
Een boek met alleen maar vrouwenverhalen: dat was zeker eens nodig. Voor elke dapper meisje in een kinderboek kan je makkelijk tien heldhaftige jongens bedenken. Toch geloof ik dat ook jongens baat hebben bij dit boek. Zo kunnen ze vrouwen in een ander daglicht zien, als mensen die hun eigen verhaal maken. Als leiders, durvers en doeners. Toch wordt het boek voornamelijk gepromoot bij vrouwen en meisjes. Het is een gemiste kans. Daarbij komt nog dat woord 'rebelse'. Zou het niet fantastisch zijn als je als vrouw je eigen dromen nastreeft en dit niet als rebellie wordt aanschouwd? Helaas zijn we nog niet zover. Maar, zoals het boek aangeeft, mag ik dromen.
Een boek over vrouwen voor... ?
Mag er eens iets zijn dat alleen voor meisjes is? Natuurlijk, maar net zoals bij de prinsessensprookjes bestaat hierdoor de kans dat zogenaamde 'stoere jongens' dit niet horen te lezen. Je voedt hierdoor de clichés. Het boek is voor rebelse meisjes. Had deze 'voor' misschien een 'over' moeten zijn? Dit had misschien beter gewerkt om inclusief te zijn; hierdoor was de kans groter geweest dat het boek ook aan jongens zou worden voorgelezen. Het is namelijk belangrijk dat iedereen hoort te horen krijgt dat elk mens inspirerend kan zijn, los van genderidentiteit, huidskleur of seksuele geaardheid. Wat dan weer wel leuk is; het boek biedt een laatste lege pagina aan. Daar kan je je eigen verhaal neerpennen.
Eigen verslaggeving