Met spijt in ons hart delen we mee dat ZIZO, het (online) magazine van çavaria, er na bijna 30 jaar mee ophoudt. Wil je weten waarom? Je leest er hier meer over. Çavaria blijft via al hun communicatiekanalen inzetten op mooie verhalen en LGBTI+ nieuws. Wil je op de hoogte blijven? Schrijf je dan hier snel in voor de nieuwsbrief van çavaria. |
Monika Triest brengt verslag van belangrijke her-story
'Wat zoudt gij zonder 't vrouwvolk zijn', het is een vraag die menig weldenkend persoon zich van tijd tot tijd stelt én het is nu ook de titel van het nieuwe boek van Monika Triest. De emeritus professor in de Vrouwenstudies redt in haar werk belangrijke vrouwen doorheen de geschiedenis van de vergetelheid en doet dat met veel literaire zwier.
Heeft het feminisme zijn doelstellingen bereikt? Zo ja, dan zou de gelijkheid tussen man en vrouw een feit zijn. Maar anno 2018 moet er opnieuw actie worden gevoerd op Equal Pay Day, moeten vrouwen de straat op in protest omdat hun carrières minder waard blijken dan die van mannen en liggen in sommige Europese landen wetsvoorstellen op tafel die het recht inzake abortus terugschroeven. Het feminisme is dus allesbehalve dood.
Een vette knipoog
De titel van het boek is een vette knipoog naar het standaardwerk Wat zoudt gij zonder ’t werkvolk zijn?, de geschiedenis van de arbeidersbeweging in België van de Leuvense sp.a-schepen Jaak Brepoels. Het is ook een kritiek op het feit dat in die geschiedenis van de sociale beweging in België geen woord werd gewijd aan vrouwen. Alsof zij niet in de negentiende eeuw aan de weefgetouwen stonden. Jammer dat het wederom per se een vrouw moet zijn om aandacht te hebben voor vrouwen in onze geschiedenis.
Waarom nu pas?
Wat zoudt gij zonder ’t vrouwvolk zijn had al véél eerder moeten zijn uitgegeven. De ondertitel geeft aan dat het werk de geschiedenis van het Belgische feminisme belicht. Waarom wordt deze geschiedenis pas nu geschreven? Een applaus voor auteur en uitgever die dit project eindelijk aangingen. Triest neemt de lezer bij de hand voor een trip doorheen de geschiedenis van ons vaderland, via prominente vrouwen die een belangrijke rol hebben gespeeld voor de emancipatie van hun seksegenoten. Op een moment dat politiek, economie, pers en het publiek leven volledig door mannen wordt beheerst, zijn het vooral vrijzinnige, liberale vrouwen die de nek uitsteken, later volgen de socialisten en communisten.
Déjà vu-gevoel
Eindelijk een volwaardig werk over feminisme in België dus, al kreeg ik als lezer weliswaar toch last van een déjà vu-gevoel. Omdat alles wat er instaat al in andere publicaties heeft gestaan. Ook de bijwijlen droge opsommingen deden soms vervelen. De vrouwen die worden weergegeven in dit boek hebben belangrijke stappen gezet op de kruisweg naar gelijke rechten. Helaas krijg je als lezer het gevoel dat de schrijfster ze ophemelt. Het boek is rijkelijk geïllustreerd met zeldzame foto’s uit de beginjaren van de opkomst van het feminisme in België, wat het werk zeker een meerwaarde geeft. Conclusie: het werk vraagt soms wat inspanning van de lezer, maar is toch een aanrader én een must voor wie de Belgische herstory wil opfrissen. Of weet jij nog wat Marie Popelin allemaal heeft verwezenlijkt?
Interesse in het boek? Bestel je exemplaar bij Kartonnen Dozen.
Eigen verslaggeving