Met spijt in ons hart delen we mee dat ZIZO, het (online) magazine van çavaria, er na bijna 30 jaar mee ophoudt. Wil je weten waarom? Je leest er hier meer over. Çavaria blijft via al hun communicatiekanalen inzetten op mooie verhalen en LGBTI+ nieuws. Wil je op de hoogte blijven? Schrijf je dan hier snel in voor de nieuwsbrief van çavaria. |
Piet De Bruyn: de impact van het Europees interseks-rapport in het oosten
Piet De Bruyn (N-VA) kreeg een warm welkom tijdens de ILGA-Europe Annual Conference in Warschau. Zijn rapport over personen met een intersekse-conditie bij de Raad van Europa betekent een internationale erkenning van de mensenrechten van intersekse personen.
Vlaams parlementslid Piet De Bruyn is algemeen verslaggever over de rechten van holebi's, transgenders en mensen met een intersekse-conditie bij de Raad van Europa. De Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa keurde op 12 oktober 2017 het rapport 'Promoting the human rights of and eliminating discrimination against intersex people' goed.
Dat rapport roept op om:
- De fysieke integriteit van intersekse personen te respecteren. Dat wil zeggen: geen medische ingrepen zonder dat de betrokkene degelijk geïnformeerd is en akkoord gaat. Ook bij minderjarigen;
- Lidstaten moeten zorg aanbieden door een multidisciplinair team waarbij de patiënt centraal staat;
- Wie zorg verleent aan intersekse personen, moet hiervoor opgeleid zijn;
- Antidiscriminatieregels moeten aangepast worden aan intersekse personen;
- Publiek, zorgverleners en politici moeten beter geïnformeerd worden.
Invloed
De Raad van Europa bestaat uit 47 lidstaten, waarbij het begrip Europa ruim wordt geïnterpreteerd. Ook landen in Centraal-Azië, Turkije, Rusland en Israël zijn lid.
"De impact van de Raad van Europa is groter in de 19 lidstaten die geen lid zijn van de Europese Unie", legt Piet De Bruyn uit. "Resoluties en aanbevelingen van de Raad van Europa worden er meer opgevolgd."
De werkzaamheden van de Parlementaire Vergadering worden voorgeschoteld aan de Raad van Ministers, die daarop moet antwoorden. Dat betekent dat de resolutie over intersekse personen sowieso aan de lidstaten wordt bezorgd.
Terugkoppeling
Leden van de Parlementaire Vergadering zijn nationale volksvertegenwoordigers, die meer binding hebben met hun thuisland en kiespubliek, stelt De Bruyn. Dat is anders dan bij de Europese Unie, waarbij europarlementsleden rechtstreeks verkozen worden.
"Wanneer ik met een collega uit Moldavië spreek en kan overtuigen iets te doen voor holebi's, transgenders en/of intersekspersonen, dan heeft dat meer effect", maakt De Bruyn zich sterk.
Mensenrechten
De Raad van Europa gaat over vrede en mensenrechten. Wanneer de parlementsleden debatteren, zoeken ze naar een consensus. 'Wat zijn de minimumvereisten?' is daarbij een factor.
"Een Britse studie toonde aan dat wanneer iemand bij een therapeut hulp zocht om te 'genezen' van homoseksualiteit, vele therapeuten hierin mee gaan. Een poging om conversietherapie te verbieden, stoot op onbegrip. Een Moldavische collega vertelde dat het in zijn land geen probleem is. 'We bidden de homoseksualiteit weg', was zijn antwoord."
Interseks
Piet De Bruyn geeft toe dat hij pas in 2015 zich begon te verdiepen in het thema intersekse. Sindsdien werd hij algemeen rapporteur voor LGBTI-kwesties en schrijf hij zijn rapport dat de interseksresolutie werd.
"Terwijl velen homoseksualiteit en transgenderisme als een keuze zien, beseften collega's wel dat niemand ervoor kiest om bijvoorbeeld met XXY-chromosomen geboren te worden", legt De Bruyn uit. "Het is dan een kwestie om beleidsmensen ervan te overtuigen dat we lief moeten zijn voor elkaar. Als het even kan moet de geslachtsregistratie die bij de geboorte gebeurde, gemakkelijk wijzigbaar zijn."
Anders zijn en betrokkenheid
De Bruyn is al langer activist dan politicus. De feedback die hij kreeg van intersekse activisten tijdens de ILGA-Europe Annual Conference, sterkte hem in zijn activisme.
"We mogen ook niet bang zijn om anders te zijn", stelt Piet De Bruyn. "We moeten in alle vrijheid en veiligheid anders kunnen zijn dan de meerderheid, zonder dat we het risico lopen om opgepakt of vervolgd te kunnen worden. Maar dat anders zijn mag die meerderheid verbazen. Als ik op het partijbureau in rok verschijn, verwacht ik dat dat mag en kan. Maar ik zal me niet verbazen dat mensen raar opkijken."
"Als al wat 'anders' is gemeengoed wordt, lopen we het risico op onverschilligheid. Dat kan dan weer nefast zijn voor de verzuchtingen van holebi's, transgenders en intersekse personen. Anders zijn is niet gelijk aan minderwaardig zijn. We mogen niet bang zijn anders te zijn."
Oost-Europa en Centraal-Azië
In Warschau sprak De Bruyn ook met LGBTI-activisten uit Tsjetsjenië, Azerbeidzjan, Armenië en Moldavië. "Hoe blijven die overeind? In de Armeense hoofdstad Jerevan kan je nog wel holebi of transgender zijn, maar daarbuiten? In de dorpen is er geen greintje openheid. En ja, er is internet. Maar wanneer je de deur uitkomt in een dorp, is er niets."
"Traditionele waarden kunnen zwaar wegen. Waarden waarin familie centraal staat, in de traditionele, heteronormatieve zin van het woord. Waar ouders van hun kinderen houden. Daarom willen ze niet dat hun kind anders is. Want dat kind zal dan veel tegenkanting krijgen."
De Bruyn vertelt de anekdote van een 19-jarige homoactivist die hij in 2016 in Servië ontmoette tijdens de pride. "Hij was om 4 uur 's ochtends zijn kamer uit geslopen om naar Belgrado te gaan. Zijn grootste vrees was zijn oudere broer tegen te komen. Die kwam ook naar Belgrado voor de pride, maar dan als tegenbetoger. De dag erop zal die broer pochen over zijn uitstap, maar de tiener zal moeten zwijgen. En dat aan dezelfde eettafel."
Als parlementslid bij de Raad van Europa probeert De Bruyn via diplomatieke weg en ander in beweging te hebben. "Daar schiet die jongen natuurlijk niet mee op, maar kan hem misschien toegang verlenen tot gezondheidszorg, of voorzichtige voorlichting."
De Bruyn gaat ook wel eens op bezoek in landen waar er geen voorzieningen zijn voor holebi's, transgenders en intersekse personen. Dan gaat hij eerst luisteren bij de lokale activisten. "Ik wil vermijden dat mijn werk overkomt als het Westen dat iets wil opleggen. Bij sommige beleidsmensen is dat een reëele factor. Anderen staan open voor input van buitenaf."
"Zijn holebifobie en transfobie een religieus gegeven, een cultureel gegeven of een kwestie van traditie? Het is een combinatie. Maar ook gelovige mensen doen dingen bewegen. Dus is er hoop."
Fractieloos
De Bruyn heeft het voordeel dat hij geen deel uitmaakt van een fractie in de Parlementaire Vergadering. Daardoor wordt zijn werk als rapporteur niet als partijpolitiek beschouwd.
"Als rapporteur heb ik drie taken. Enerzijds mijn collega's op de hoogte brengen van wat er gaande is. Mensenrechtenschendingen blijven niet ongezien. Anderzijd probeer ik een brug te maken tussen Europese politiek en de beweging. Tot slot kan ik met publieke optredens statements maken."
Eigen verslaggeving