Met spijt in ons hart delen we mee dat ZIZO, het (online) magazine van çavaria, er na bijna 30 jaar mee ophoudt. Wil je weten waarom? Je leest er hier meer over. Çavaria blijft via al hun communicatiekanalen inzetten op mooie verhalen en LGBTI+ nieuws. Wil je op de hoogte blijven? Schrijf je dan hier snel in voor de nieuwsbrief van çavaria. |
Stemadvies
Ik ben blij dat ik kinderen heb. Zij houden mij jong. Maar hou ik ook hen ook jong? Soms lijken zij wel ouder dan ik wanneer zij hun angsten of demonen te berde brengen. Met mij komt steevast alles goed, dat geloof ik rotsvast. Want ik leef in geleende tijd: ik kan alleen nog maar wat ouder worden.
Maar zij lijken mij pessimistischer. Hun toekomst zoveel onzekerder. Zij betalen met interest alles terug wat wij ooit leenden. Voelde ik, toen ik hun leeftijd had, ook die immense druk die op hun frêle schouders rust? Of was ik vooral bezig met mij te bevrijden van de angsten en demonen van mijn mama, hun grootmoeder.
Het strenge normbesef waarmee ik ben opgegroeid en het knellende keurslijf van deugd, spaarzaamheid en vlijt. Gelukkig was er immer nog mijn papa. Steevast optimistisch en altijd vooruitziend. De meest minzame en intelligente man die ik misschien ooit gekend heb.
Eeuwige lente
Toen ik achttien werd, was de wereld in crisis. Leek het vooruitgangsoptimisme van mijn papa achterhaald. Maar onze samenleving negeerde het advies om anders te gaan leven. De economie ging opnieuw in overdrive. De mondiale geopolitieke dreigingen leken heel even helemaal uitgeklaard. Het was alsof we konden genieten van aangenaam zomerweer.
Jarenlang. Soms kwamen er wel eens onweerswolken opzetten, maar die dreven ook steeds weer als vanzelf weg zonder grote schade aan te richten. We genoten volop van het leven. En zelfs tijdens de eerste dagen van de herfst met hun goudkleurige pracht, leek het nog steeds alsof het eeuwig lente was. Want we beseften niet dat het klimaat ondertussen veranderd was.
Het lot tarten
Ik leerde mijn kinderen rekensommen maken. Omdat geld altijd ontoereikend is. Ik leerde mijn kinderen spreken, tekenen en schrijven en ook alle vaardigheden om hun dromen in toekomstbeelden om te zetten. Want verlangens raken nooit verzadigd. Maar nu zitten zij met de angst opgescheept dat hun ideale wereld misschien nooit werkelijkheid zal worden.
Want de ruiters van de Apocalyps lijken als schimmen aan de horizon in sneltempo op ons af te stevenen en ons westers, zelfgenoegzame wereldbeeld te bedreigen. Nog negeren wij hen. Klimaatsverandering, migratie, politieke en economische chaos, oorlog, hongersnood en epidemieën.
Het lijkt welhaast onmogelijk dat die ons allemaal terzelfdertijd zouden kunnen treffen. Maar misschien tarten wij wel gewoon het lot. Is het enkel een kwestie van kansberekening. En voorvoelen mijn kinderen dat. Het kan toch niet eeuwig voor iedereen altijd blijven beter gaan, wanneer we met zovelen zijn op deze kleine planeet.
Hopeloos verdeeld
Laat ons hopen dat het anders zal lopen. Toch lijkt ons ideaalbeeld van een vrije, solidaire, warme en inclusieve samenleving steeds meer bedreigd. Zowel de politieke stuurlui als de publieke opinie zijn hopeloos verdeeld. De meningen gepolariseerd. En sommige meningen zijn zelfs onverbloemd racistisch en discriminerend.
Kijk bijvoorbeeld uit voor in onberispelijk maatpak gestoken psychopathische jongeheren. Hun houding, hun grijnslach. Ik begrijp waarom mijn kinderen bang zijn van hen. Tenslotte was mijn mama ook maar één jaar jonger dan Anne Frank. Laat ons het verleden niet vergeten!
Vermijd lichtzinnigheid
Een duurzame, respectvolle en vredelievende samenleving opbouwen vergde de vastberaden inzet van vele opeenvolgende generaties. Laat ons deze erfenis blijven verdedigen en niet door achteloosheid of lichtzinnigheid verspelen!
Straks vieren wij het feest van de democratie. Zijn er verkiezingen. Mogen wij gaan stemmen. Bepalen wij wie ons zal vertegenwoordigen. Maar partijprogramma’s zijn soms wispelturig en op de korte termijn gericht.
Daarom en omdat ik van mijn kinderen hou, geef ik je dit eenvoudige advies. Stem niet OP politieke partijen. Maar kies VOOR de toekomstige generaties!
Piya Deseure is geboren in Ieper. Ze studeerde geografie en werkte in de industrie. Piya is actief lied van verscheidene transgenderorganisaties en schrijft ook regelmatig gedichten.
ZIZO wil een bijdrage leveren aan het maatschappelijk debat over LGBT+-thema’s. Daarom publiceren we regelmatig opinieteksten. Elke auteur schrijft in eigen naam of in die van hun/haar/zijn vereniging en is verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst.
Eigen verslaggeving