Met spijt in ons hart delen we mee dat ZIZO, het (online) magazine van çavaria, er na bijna 30 jaar mee ophoudt. Wil je weten waarom? Je leest er hier meer over. Çavaria blijft via al hun communicatiekanalen inzetten op mooie verhalen en LGBTI+ nieuws. Wil je op de hoogte blijven? Schrijf je dan hier snel in voor de nieuwsbrief van çavaria. |
George, een boek om te koesteren
Als mensen naar de tienjarige George kijken, dan zien ze een jongen. Zelf weet George echter al sinds ze drie is dat ze een meisje is. En Alex Gino schreef een heel vrolijk, warm boek over haar.
Dit boek heeft een van de eenvoudigste vormgevingen die er zijn: een spierwitte kaft met daarop de titel 'George' in zes verschillende kleuren. Door de groene O kijkt een jongenskopje je aan.
Een meisje
'George' weet al sinds haar derde dat ze eigenlijk een meisje is. Dat houdt ze liefst voor iedereen geheim. Ze weet namelijk heel goed dat haar probleem geen gewoon probleem is: ze is bijvoorbeeld niet bang voor slangen of zo.
Op haar kamer heeft ze een tas met meidenbladen en in het begin van het verhaal verstopt ze die omdat ze haar broer Scott hoort thuiskomen. Hij zit al op de middelbare school.
George verstopt de tas in de douchecel in de badkamer. Dit lijkt het enige grote probleem in dit boek: dat de tas nou maar niet van de kraan dondert, en Scott de tijdschriften vindt.
Kelly
Op school heeft George een beste vriendin: Kelly. Spring-in’t-veld, complexloos en lief. Ze woont met haar vader in een tweekamerflat. Kelly’s vader is muzikant.
Voor haar is George gewoon een jongen. George vertelt aan Kelly dat ze eigenlijk heel graag Charlotte wil spelen uit ‘Charlottes web’ van E.B White: de spin die aan het eind van het verhaal doodgaat. Voor Kelly is er geen vuiltje aan de lucht: “Dan doe je toch gewoon auditie? Je wil toch alleen maar een meisje spelen?”
Tijd geven
Gino geeft George de tijd om Kelly toe te vertrouwen dat ze al heel lang weet dat ze eigenlijk een meisje is. Er wordt verder ook consequent van ‘ze’ en ‘haar’ gesproken als het over George gaat. Het is zelfs een beetje vreemd om te ontdekken dat George voor zijn moeder haar kleine jongen zal blijven, dat ze altijd van hem zal blijven houden, ook als hij een oude man zal zijn. Dat is net wat George niet wil.
Puberteitsremmers
Hier raakt Gino het punt aan dat je onder andere puberteitsremmers kunt nemen om haar- en baardgroei tegen te gaan.
Broer Scott en Kelly vinden het al snel helemaal goed: volgens Scott stelde George als jongen helemaal niks voor en Kelly is heel blij dat ze eindelijk een vriendin heeft tussen alle jongens op school. En dat is dat. George’s moeder is een tijdje erg stil en de lezer kan zelf uitmaken of en hoe ze het nieuws over haar zoon verwerkt.
Eenzijdig
Toch is dit geen boek voor iedereen. Daarvoor is het thema nogal eenzijdig, wat in dit geval eigenlijk helemaal niet erg is. ‘Transgender’ is het overkoepelende thema en voor mensen die nog zoeken naar wie ze zijn, gaat dit misschien wel wat snel.
Koester 'George'
Het positivisme maakt van 'George' een heerlijk leesfeest. Het feit dat ‘George’ zo heerlijk ongecompliceerd en absoluut niet problematisch is, maakt dit boek zo belangrijk in zijn soort. Boeken die dit thema aansnijden voor 9+ zijn eerder zeldzaam. Daarom alleen al dient ‘George’ gekoesterd te worden. Ook minder goede lezers zullen van dit boek kunnen genieten: de bladspiegel met vrij groot lettertype en veel witruimte tussen de regels zorgen voor een goede leesbaarheid.
Alex Gino is blij dat zijn boek er is. Wij eveneens. U straks hopelijk ook.
Eigen verslaggeving